BERTAN VAN ZANTEN
In 2017 kwam ik maakte ik voor het eerste kennis met ITF om de minder gelukkige reden dat mijn overleden zus een deel van haar nalatenschap aan de stichting had toegekend.
Ik was meteen verrast door de frisse aanpak die ik voelde. Concrete doelen. Projecten die door de lokale bevolking in de doelgebieden worden getrokken en duurzame oplossingen bieden voor zowel natuur als de mensen die er wonen. En een duidelijke terugkoppeling wat er met het geld is gedaan en wat er is bereikt. Dat geeft in veel opzichten een goed gevoel.
Vijf jaar later (2022) werd ik gevraagd om penningmeester te worden. Dat heb ik meteen positief beantwoord, want dat is een eer. Ik ben nu ruim 27 jaar werkzaam geweest als financieel professional, in een breed scala van bedrijven en not-for-profit organisaties. Mijn intentie is om ITF met de opgedane kennis en ervaring te helpen om zo effectief mogelijk te opereren.
JORIS VOETEN
Ik ben Joris Voeten geboren in 1974 en heb een aantal mede ITF leden al leren kennen tijdens onze studie tropische bosbouw aan de Landbouw Universiteit in Wageningen. Mede op die kennis en contacten gebaseerd werk ik samen met Judith, Koos en Christine aan het Corridor project in Costa Rica.
In het dagelijks leven ben ik Groen specialist bij SHFT – Smart Innovative Concepts – in Berkel-Enschot: Daar werk ik fulltime aan het realiseren van innovatieve groene oplossingen voor uitdagingen (hitte, fijn stof, hemelwater) in steden. Denk daarbij aan groendaken voor biodiversiteit, hemelwaterafkoppeling en luchtkwaliteitsverbetering, groeisubstraten voor bomen in straten en beplanting in groene gevels.
Mijn belangrijkste redenen om mij in te zetten voor het CEC project van het ITF zijn mijn interesse in herbebossingsprojecten en mijn ontiegelijk ontzag voor de schoonheid en diversiteit van tropische bossen.
JUDITH WESTERINK – SECRETARIS
Geboren in 1974, getrouwd, drie meiden. Het ITF heb ik leren kennen in 1998 toen ik net was afgestudeerd als tropische bosbouwer en op zoek was naar een baan. Wouter van Dam had natuurlijk geen baan voor me, maar maakte me wel enthousiast voor het Corridor-project. Met een paar mensen ben ik daar toen plannen voor gaan maken. En de Corridor groeit nog steeds langzaam maar gestaag! Het is mooi om de resultaten te zien. De eerste bomen die we plantten zijn nu een echt bos en diverse dieren keren terug.
Ik vind het ITF een heel leuke club die puur bezig is met het mogelijk maken van concrete en belangrijke dingen op een kleine schaal. Het persoonlijk contact met de mensen ‘daar’ waardeer ik erg. We versterken elkaar vanuit onze gezamenlijke verantwoordelijkheid.
Het werk voor het ITF doe ik voor de lol. Mijn geld verdien ik als onderzoeker in Wageningen op het gebied van landschap en landbouw. Mijn vrije tijd is niet geheel gevuld met gezin en ITF. Ik ben met veel plezier zangleider/ gitarist in een evangeliegemeente in Wageningen en politiek betrokken in de provincie Gelderland.
KOOS BIESMEIJER
Tijdens onderzoek aan tropische bijen in de Corridor Ecologico Carara kwam ik, Koos Biesmeijer, in aanraking met de activiteiten van het ITF. Als tropisch ecoloog was ik al nauw betrokken bij het werk van Arbofilia, een partnerorganisatie van het ITF en het lag dan ook voor de hand om bij het ITF actief te worden. Ik heb me tijdens mijn verblijf in Costa Rica dan ook bezig gehouden met het vormgeven van de Carara corridor samen met Judith, Runa, Christine en anderen.
De manier van werken van het ITF ligt me enorm. We proberen te reageren op verzoeken van de lokale bevolking in Midden-Amerika en daar dan geld voor te vinden. Dat levert zeer goede en bijzondere persoonlijke contacten op en het verbaast me regelmatig dat we met een bescheiden budget zoveel kunnen bereiken.
LEEN VERBEEK – VOORZITTER
Samen met Wouter van Dam, die het initiatief heeft genomen, behoor ik tot de oprichters van het ITF. Wij hadden de stichting IELAB (Instuituut voor Europees Latijns Amerikaanse Betrekkingen) al eerder opgericht. Ik was voorzitter van IELAB, Wouter secretaris. Deze stichting had tot doel de organisatie van jaarstages voor studenten uit het HBO in latijns Amerika.
Dit hebben we vele jaren gedaan. Door de opgebouwde kontakten in Midden Amerika zagen we kans om in 1990 het ITF op te richten. Wouter werd voorzitter, ik pennningmeester. Sinds een aantal jaren ben ik nu voorzitter. Bij alle banen die ik zoal door de jaren heen heb gehad is mij elke keer weer gebleken hoe inspirerend en relativerend het kan zijn als je ook energie besteedt aan de ontwikkelingsproblemen van Midden Amerika. Daar pluk ik dagelijks de vruchten van
MARK JOENJE – BESTUURSLID
Ik ben Mark Joenje (1970). Ik ken het ITF al ruim 10 jaar en kwam ze tegen toen ik een baan zocht. Ik ben afgestudeerd Tropisch Ecoloog en studeerde nog wat Tropische Landbouw in Wageningen. Na mijn studie heb ik onder andere voor de landbouwuniversiteit in Costa Rica gewerkt en veel gereisd in Midden Amerika. Later ben ik in andere dingen gerold en in mijn werk niet meer direct bezig met ecologie en natuurbescherming. Wat mij drijft in het leven is duurzame ontwikkeling. Daarom voel ik me ook verbonden met het ITF waar projecten telkens gaan over natuurbescherming en mensen. Ik ben bestuurslid van het ITF en coordineer samen met Runa en Leen de projecten en samenstelling van de projectenlijst. Zo blijf ik op een hele concrete manier toch nog verbonden met mijn biologische achtergrond. Het geeft voldoening en plezier met andere vrijwilligers en de mensen met wie we samenwerken in Costa Rica en Guatemala elk jaar weer zoveel voor elkaar te krijgen.
In het dagelijks leven werk ik als innovatie manager en business developer bij Ecofys. Ecofys heeft als motto: Een duurzame energievoorziening voor iedereen! Ook een missie waar ik helemaal achter kan staan.
MARTIJN VAN DAM – BESTUURSLID
Met een directe genetische link naar de oprichters van het ITF is Martijn een onmisbaar onderdeel van het dagelijks vrijwillig bestuur. Naast de nodige organisatorische inbreng ook verantwoordelijk voor de werving van CO2 neutraal gereden kilometers EN het versturen van de nieuwsbrief.
MARIJN COVERS
Ik ben Marijn Covers, geboren in 1993. Sinds 2020 ben ik, via mijn achternicht Judith, in contact gekomen met het ITF. Tijdens mijn studie American Studies ben ik me gaan interesseren in het culturele erfgoed van de inheemse volkeren in Amerika. Als gevolg daarvan heb ik een half jaar in Arizona gestudeerd en ben toen veel in contact geweest met leden van de Hopi en Navajo Nations. Hierdoor ben ik nog meer gaan begrijpen hoe belangrijk het voor inheemse volkeren is om hun cultuur en identiteit te behouden. In 2019 heb ik mijn master Archeologie, Heritage of Indigenous Peoples, in Leiden afgerond. Het is om deze reden dat de werkwijze en projecten van het ITF mij erg aanspreken. Het ITF werkt vanuit een basis van vertrouwen met de lokale bevolking uit Costa Rica en Guatemala. Dit vind ik erg mooi en zet me daarom graag in als vrijwilliger voor het ITF.
PAUL WOLVEKAMP
Een onmisbare link naar het netwerk van maatschappelijk en milieutechnisch betrokken organisaties die graag op de hoogte blijven van de successen van het ITF, en soms ook daaraan bijdragen.
PETRA WILBRINK
Sinds 2005 ben ik betrokken bij het ITF. Tijdens mijn studie Biologie aan Wageningen Universiteit maakte ik al kennis met Latijns Amerika, door mijn stage in de bossen van Mexico. Deze kennis kan ik goed gebruiken bij het ITF.
Wat ik mooi vind van de werkwijze van het ITF, is de basis van vertrouwen met de mensen met wie we werken. Het is bijzonder om een steentje te mogen bijdragen aan projecten die voor bewoners van de bossen zo belangrijk zijn.
In het dagelijks leven ben ik verpleegkundige en hou ik me bezig met het belang van natuur voor welzijn. Mijn ervaringen vanuit het ITF neem ik daarin mee.
RALF VERBEEK
Toen ik 17 jaar was ging ik 2 weken naar Costa Rica, maar uiteindelijk ben ik daar toen een half jaar gebleven. Ik ontmoette daar vele mensen waar het ITF nu nog steeds veel mee samen werkt. Onder andere heb ik Gloria en Juanita in Kekoldi geholpen met de Leguanen kwekerij, en ik heb bomen helpen planten bij Arbofilia, nu het Corredor project. Een aantal jaar later heb ik over het werk van Arbofilia een korte documentaire gemaakt. Weer een aantal jaar later maakte ik met mijn eigen bedrijf Ralf Film ook in Guatemala de documentaire ‘Los Pueblos Nuevos’, over de problemen en successen van de vakcentrale CGTG, waar het ITF ook veel projecten mee samen doet.
Inmiddels ben ik alweer een aantal keren in Guatemala en Costa Rica geweest en wat mij vooral bijblijft is de moed en het doorzettingsvermogen waarmee de mensen daar opkomen voor het behoud van hun natuur en cultuur. Het heeft mijzelf geleerd ons eigen ‘rijke’ bestaan flink te relativeren.
WOUTER EN ANNELIESE VAN DAM
Wouter van Dam, de oprichter van het ITF, is op 20 maart 2008 overleden. Het ITF, en daarmee Wouter’s gedachtegoed over gelijkwaardige samenwerking om tot ontwikkeling te komen is echter nog altijd de basis van het ITF, nu inmiddels een grote groep van zeer gemotiveerde en vakkundige vrijwilligers.
Tesamen met Bert Wiegant, Kortgene Zeeland en Leen Verbeek (de huidige voorzitter) heeft Wouter het International Tree Fund opgericht als noodzakelijke activiteit naast het Instituut voor Europees Latijns Amerikaanse Betrekkingen (IELAB) Het IELAB was een uitwisselingsprogramma van studenten tussen Nederland en Midden Amerika. Reeds afgestudeerde studenten kregen de gelegenheid gedurende een jaar te werken in een Midden Amerikaanse organisatie. Zij konden zo bijvoorbeeld hun kennis van creatieve therapie voor kinderen in de praktijk brengen. Daarnaast stuitten we steeds meer op het probleem van het behoud van het tropisch regenwoud en de problemen van de meestal indiaanse bevolking die in en rond het oerwoud leefde.
Omdat deze zaken niet binnen de doelstellingen van het IELAB pasten werd buiten de school om het International Tree Fund opgericht, dat eigenstandig fondsen ging werven.
Door de leiding van de Hoogeschool werd Anneliese in de gelegenheid tegen betaling van de kosten en voorts Pro Deo deel te gaan nemen aan het werk. Zij was het ook die de eerste financiën wist te werven.
Op een eerste vergadering die Anneliese en Wouter mochten bijwonen van de nationale commissie voor Indianenzaken in Costa Rica, vroeg een van de vrouwelijke indiaanse vertegenwoordigers: waarom blanken altijd zo gehaast te werk gingen. Als we echt met hen wilden samenwerken, dan moesten we enige tijd bij hen komen om elkaar te leren kennen, zodanig dat er vertrouwen kon groeien. Anneliese is toen gegaan en heeft enkele weken in en rond en met de indianen van het reservaat Keköldi gewerkt en geleefd en sindsdien was het ijs gebroken. Wie door “Dona Annalouisa” werd aanbevolen die was geaccepteerd. Sindsdien zijn er velen van ons bij de indianengemeenschappen op bezoek geweest en zijn er vele hartelijke relaties en vriendschappen ontstaan.
Onze formule, voorzover daar sprake van is, was steeds dat wij uitgingen van de wensen en inzichten van de inidanengemeenschappen en dat hebben tot op de dag van vandaag vol gehouden en de resultaten zijn veelal zeer goed geweest.